Czeka cię zabieg operacyjny, narkoza lub znieczulenie? Sprawdź, czy nie jesteś w grupie osób, które mogą być nadwrażliwe na leki stosowane przez anestezjologów!

Przygotowanie do operacji wiąże się ze stresem i niepewnością. Dobrze jest zadbać o jak najlepsze przygotowanie do zabiegu, aby zminimalizować ryzyko powikłań.

Kto może być w grupie ryzyka?

Są to oso­by, które mają mutację w genie UGT1A1. Mutac­ja ta jest odpowiedzial­na za schorze­nie o nazwie zespół Gilber­ta i jest ona bard­zo częs­ta w naszej pop­u­lacji.

Szacuje się, że taką mutację może mieć 1 na 20 osób, nawet o tym nie wiedząc! 

U osób z zespołem Gilber­ta jeden z enzymów wątrobowych, który jest odpowiedzial­ny za przetwarzanie leków, nie funkcjonu­je poprawnie. Prowadzi to do tego, że leki nie mogą być odpowied­nio wyd­alone lub przetwor­zone, co dla pac­jen­ta oznacza nad­wrażli­wość na niek­tóre sub­stanc­je. Należą do nich znane leki sprzedawane bez recep­ty (jak parac­eta­mol [1]), leki stosowane w ter­apii prze­ci­wnowot­worowej, a także aneste­ty­ki. Są to sub­stanc­je stosowane przez anestezjologów pod­czas zabiegów oper­a­cyjnych w celu uśmierzenia bólu lub narkozy. U osób z zespołem Gilber­ta mogą być one toksy­czne, a skut­ki ich zaży­cia – bard­zo poważne [2].

Na czym polega nadwrażliwość na leki?

Nad­wrażli­wość na leki oznacza możli­wość wys­tąpi­enia dzi­ałań niepożą­danych po ich zaży­ciu. Oznacza to możli­we biegun­ki, mdłoś­ci czy bóle głowy. W przy­pad­ku ter­apii prze­ci­wnowot­worowej irynotekanem objawy te mogą nawet zagrażać życiu. Dlat­ego właśnie przed zas­tosowaniem tego leku, Amerykańs­ka Agenc­ja Żywnoś­ci i Leków (FDA), zale­ca się wyko­nanie bada­nia gene­ty­cznego, aby sprawdz­ić gen UGT1A1.[6]

Nie tylko nadwrażliwość na leki – może wystąpić również… żółtaczka

Oprócz nad­wrażli­woś­ci na leki oso­by z zespołem Gilber­ta są narażone na pod­wyżs­zony poziom biliru­biny we krwi. Może to prowadz­ić do niepoko­ją­cych żół­taczek i częstych infekcji. Objawy te zazwyczaj pojaw­ia­ją się pod wpły­wem takich czyn­ników jak głód, wysiłek fizy­czny, stres czy stan osła­bi­enia orga­niz­mu. Żół­tacz­ka może więc wys­tąpić po oper­acji kiedy orga­nizm jest osłabiony zabiegiem. Gdy tak się stanie, lekarz musi znaleźć przy­czynę żół­tacz­ki, gdyż każdy wzrost poziomu biliru­biny zawsze jest niepoko­ją­cy i wskazy­wać na poważne zaburzenia. Wiedza o zes­pole Gilber­ta pozwala skró­cić czas rozpoz­na­nia prob­le­mu i uniknąć zbęd­nych badań.

Osoba z zespołem Gilberta wymaga specjalnego przygotowania do operacji!

Warto więc wiedzieć, że posi­a­da się to schorze­nie – infor­ma­c­ja taka jest bard­zo cen­na dla lekarza, który planu­je Twój zabieg oper­a­cyjny.

Aby zmin­i­mal­i­zować ryzyko wys­tąpi­enia powikłań i żół­tacz­ki, przy­go­towanie do zabiegu oper­a­cyjnego może obe­j­mować [3]:

1 Uniknię­cie ograniczenia kalo­rycznego i gło­du poprzez podanie glukozy w noc przed zabiegiem i/lub rano w dzień zabiegu – co poz­woli na ogranicze­nie ryzy­ka wzros­tu biliru­biny we krwi i wys­tąpi­enia niepoko­jącej żół­tacz­ki.

.

2. Ogranicze­nie stre­su, który może wywołać żół­taczkę:

• wyko­nanie zabiegu w poran­nej sesji – jako pier­wszego pac­jen­ta w kole­jce. Zale­ca się też pozostanie pac­jen­ta w domu do ostat­niego możli­wego momen­tu,
• podanie leków uspoka­ja­ją­cych (np. alpra­zo­la­mu) w wieczór przed oper­acją.

.

3. Dobór odpowied­nich leków znieczu­la­ją­cych i usyp­i­a­ją­cych przed, w trak­cie i po oper­acji – aby zapo­biec wys­tąpi­e­niu skutków ubocznych. Uni­ka się stosowa­nia parac­eta­molu oraz morfiny. Jeżeli jest to możli­we, prefer­owane jest zas­tosowa­nia znieczu­le­nia przy wyko­rzys­ta­niu epidu­ralu [4]. 

.

4. Ostrożny dobór iloś­ci i rodza­ju pozostałych leków – unikanie tych, które obciąża­ją metab­o­lizm wątro­by, aby uniknąć powikłań w rodza­ju żół­tacz­ki poop­er­a­cyjnej.

.

5. Utrzy­manie w trak­cie oper­acji równowa­gi w przepły­wie krwi w wątro­bie, sto­su­jąc stały mon­i­tor­ing jej funkcji, dzię­ki czemu moż­na kon­trolować skuteczność znieczu­le­nia [5].

.

Zalece­nia wprowadza lekarz prowadzą­cy, są one indy­wid­u­alne dla każdego pac­jen­ta w zależnoś­ci od stanu zdrowia.

Wiedza o zes­pole Gilber­ta jest przy­dat­na nie tylko w sytu­acji potrze­by wyko­na­nia oper­acji. O schorze­niu powinien też wiedzieć każdy lekarz, który przepisu­je leki. Będzie on mógł dobrać bez­pieczne far­ma­ceu­ty­ki i daw­ki, aby uniknąć dzi­ałań niepożą­danych.

Jak zyskać wiedzę o mutacji w genie UGT1A1, która może powodować nadwrażliwość na leki i środki znieczulające?

Wystar­czy wykon­ać bezbolesne badanie gene­ty­czne. Próbką do bada­nia jest wymaz z policz­ka, który moż­na pobrać samodziel­nie w domu za pomocą naszego zestawu. Wynik bada­nia jest dostęp­ny w 15 dni roboczych. Badanie daje wiedzę na całe życie – nasze geny są niezmi­enne, więc badanie wykonu­je się tylko raz.

Można umówić się również na pobranie do placówki, gdzie próbkę pobierze wykwalifikowany personel (koszt pobrania w placówce to dodatkowe 50 zł).

Bezpłat­na roz­mowa i czat — w trosce o rzetel­ną infor­ma­c­je o bada­ni­ach

Pon-pt: 7:00 — 22:00
Week­endy i świę­ta: 9:00 — 21:00

 

   Rozwiązu­je­my wąt­pli­woś­ci!

.

Źródła:

[1] D. S. Nag, N. Sinha, P. R. Mahanty, General anesthesia in a patient with Gilbert’s syndrome, “Journal of Anaesthesiology, Clinical Pharmacology” 2011, 27(2), 253–255.

[2] F. Barbosa, S. M. L. dos Santos, J. S. M. Batista da Costa,  R. C. Bernardo, Anesthesia in a patient with Gilbert’s syndrome. Case report, “Revista Brasileira de Anestesiologia (Brazilian Journal of Anesthesiology)” 2004, 54 (3).

[3] R. V. Ranjan, T. R. Ramachandran, D. Coelho, Perioperative management of a patient with Gilberts syndrome and rheumatic heart disease, “Saudi Journal of Anaesthesia” 2012, 6(3), 289–291.

[4] A. Chandra„ J. N. Banavaliker, R. Madhubala Dixit, CASE REPORT – Gilbert’s syndrome, “Anaesthesia, Pain & Intensive Care” 2012, 16(2).

[5] P.S. Nagaraja, N.G Singh, S. Subash, N. Manjunatha, C.G. Prabhushankar, N. Sathish, Anesthetic management of a case of Gilbert’s syndrome for mitral and aortic valve replacement: Role of transesophageal echocardiography,  “Saudi Journal of Anaesthesia” 2017, 11. 

[6] S. Marques, O. Ikediobi, The clinical application of UGT1A1 pharmacogenetic testing: Gene-nevironment interactions, “Human Genomics”, 2010, vol. 4, nr. 4