Diagnostyka poronień – jak medycyna szuka odpowiedzi tam, gdzie pojawiają się pytania ?

Poronienie nie zawsze daje się przewidzieć ani wytłumaczyć. Dla wielu par oznacza stratę nie tylko fizyczną, ale przede wszystkim emocjonalną. W tej ciszy pytań bez odpowiedzi coraz częściej sięga się po diagnostykę, która ma pomóc zrozumieć, dlaczego do tego doszło i czy można temu zapobiec w przyszłości. To nie jest temat zarezerwowany wyłącznie dla kobiet z wielokrotnymi poronieniami – coraz częściej pojedyncze przypadki również stają się punktem wyjścia do szerszych analiz. Diagnostyka poronień to dziś nie tylko reakcja na stratę, ale także świadome podejście do planowania rodziny.

Diagnostyka poronień – znaczenie nowoczesnych badań

W ostatnich latach diagnostyka poronień przeszła dużą transformację. Dzięki nowoczesnym technologiom możliwe jest znacznie dokładniejsze określenie potencjalnych przyczyn utraty ciąży. Już nie tylko badania hormonalne i podstawowe analizy krwi, ale również genetyka, immunologia czy trombofilia wchodzą w zakres tego, co można zbadać.

Szczególnie istotne okazują się badania kariotypów (czyli zestawu chromosomów) zarówno u kobiety, jak i u partnera. Nieprawidłowości genetyczne są odpowiedzialne za dużą część poronień – często takich, które zdarzyły się już na bardzo wczesnym etapie. W nowoczesnej diagnostyce coraz częściej wykorzystuje się również analizę materiału poronnego, który pozwala określić, czy płód miał wady chromosomalne uniemożliwiające dalszy rozwój.

Diagnostyka poronień – jakie czynniki są najczęściej wykrywane ?

Najczęściej diagnozowane przyczyny poronień to zaburzenia genetyczne, problemy hormonalne (np. niedoczynność tarczycy, zespół policystycznych jajników), wady anatomiczne macicy, zaburzenia immunologiczne oraz zakrzepowe.

W przypadku trombofilii wrodzonej wykrywa się obecność mutacji genów takich jak Leiden czy protrombiny, które wpływają na zwiększone ryzyko powstawania zakrzepów – mogących zaburzyć rozwój ciąży już w jej wczesnej fazie.

Z kolei diagnostyka immunologiczna pomaga wykryć obecność przeciwciał antyfosfolipidowych – w zespole antyfosfolipidowym organizm kobiety traktuje zarodek jak ciało obce. Takie zaburzenie często wymaga leczenia przeciwzakrzepowego i immunosupresyjnego już od momentu potwierdzenia ciąży.

Diagnostyka poronień – koszty związane z diagnostyką

Choć diagnostyka poronień w niektórych przypadkach może być refundowana przez NFZ (zwłaszcza po dwóch lub trzech poronieniach), wiele par decyduje się na diagnostykę prywatną, by szybciej uzyskać odpowiedzi.

Koszty różnią się w zależności od zakresu badań. Za badanie kariotypu dla pary trzeba zapłacić około 1000–1500 zł, badania immunologiczne to koszt rzędu 500–1500 zł, a pełen pakiet badań trombofilii wrodzonej może kosztować od 600 do 1200 zł. Analiza materiału poronnego, jeśli nie była wykonana w szpitalu, to kolejny wydatek – zazwyczaj ok. 1500 zł.

Mimo wysokich kosztów wiele osób traktuje te badania jako inwestycję w przyszłość, ponieważ dzięki nim możliwe jest odpowiednie przygotowanie się do kolejnej ciąży – zarówno psychicznie, jak i medycznie.

Diagnostyka poronień – które metody diagnostyczne są najczęstsze ?

Najczęściej stosowane metody diagnostyczne to:

• Badania genetyczne – kariotypy partnerów, analiza poronionego materiału genetycznego.

• Badania hormonalne – poziomy TSH, prolaktyny, LH, FSH, estradiolu czy progesteronu.

• Badania immunologiczne – przeciwciała antyfosfolipidowe, ANA, komórki NK.

• Badania trombofilne – mutacje genów V Leiden, MTHFR, protrombiny, białek C i S.

• USG i histeroskopia – służą do wykrywania wad macicy, zrostów, polipów czy przegrody.