Nieleczony autyzm u dzieci

Z zaburzeniami ze spektrum autyzmu można żyć i bardzo dobrze funkcjonować. Muszą one jednak być prawidłowo zdiagnozowane, a pacjent musi uczęszczać na terapię. W innym wypadku dolegliwości mogą być bardzo uciążliwe. Dowiedz się, jak może wyglądać życie z nieleczonym autyzmem!

Nieleczony autyzm – jak go rozpoznać?

Zaburzenia ze spektrum autyzmu mogą objawiać się w różny sposób. Czasami jego objawy są bardzo subtelne, dlatego ciężko jest je rozpoznać. W konsekwencji zaburzenie pozostaje niezdiagnozowane lub wzięte za inną przypadłość, taką jak ADHD czy niepełnosprawność intelektualna. W konsekwencji wiele osób ze spektrum autyzmu musi żyć bez diagnozy i właściwego leczenia.

Rodzice powinni mieć świadomość, jakie objawy mogą oznaczać zaburzenia ze spektrum autyzmu. Dzięki temu będą mogli szybko je wychwycić i zgłosić się do specjalisty. U dziecka warto zwrócić uwagę szczególnie na następujące zachowania:

•  Problemy w rozwoju mowy
•  Echolalia, czyli powtarzanie usłyszanych słów czy zwrotów
•  Problemy w nawiązywaniu kontaktów międzyludzkich
•  Niechętnie okazywanie kontaktu fizycznego
•  Niechętne utrzymywanie kontaktu wzrokowego
•  Niechęć do zmian
•  Problemy ze zrozumieniem uczuć innych osób
•  Problemy ze zrozumieniem sarkazmu i metafor
•  Reagowanie nieadekwatne do sytuacji
•  Fiksowanie się na danym temacie czy przedmiocie

Nieleczony autyzm a możliwe powikłania

Autyzm nie jest chorobą, dlatego w przypadku braku leczenia nie pojawią się żadne powikłania zdrowotne. Jednak bez terapii pojawiające się objawy mogą się nasilić. Znacznie utrudni to funkcjonowanie osobie w spektrum autyzmu.

Nieleczony autyzm – co robić?

Jeśli zauważymy u naszego dziecka jakiekolwiek symptomy autyzmu, to warto trochę poobserwować naszego maluszka i zapisać wyniki naszych obserwacji. Z takimi notatkami powinniśmy udać się do pediatry, który oceni stan dziecka. Jeśli coś go zaniepokoi, to skieruje Was do specjalnej poradni zajmującej się diagnostyką zaburzeń ze spektrum autyzmu.

Procesem diagnostycznym autyzmu zajmuje się głównie psychiatra. Konieczne są jednak także konsultacje z innymi specjalistami, takimi jak logopeda, neurolog, czy terapeuta integracji sensorycznej. Autyzm jest złożonym zaburzeniem, dlatego współpraca kilku specjalistów jest kluczowa dla postawienia właściwej diagnozy.

Głównym narzędziem diagnostycznym w diagnozie autyzmu jest obserwacja. Specjaliści poobserwują dziecko w różnych sytuacjach. Będą musieli zapoznać się także z dokumentami na temat dziecka ze szkoły czy przedszkola. Specjaliści skierują także dziecko na wykonanie dodatkowych badań, takich jak badanie wzroku czy słuchu. Zalecane jest również przeprowadzenie testu genetycznego, ponieważ jednym z czynników powodujących autyzm są zmiany w genach. Musi jednak być to badanie, w którym sprawdza się jak największą liczbę genów. Przykładem takiego badania jest test WES Complex.

Terapia nieleczonego autyzmu

Nigdy nie jest za późno na rozpoczęcie terapii autyzmu. Po otrzymaniu diagnozy powinniśmy więc rozpocząć leczenie jak najszybciej. Może ono mieć różne formy, ale najczęściej autystycy korzystają z następujących rodzajów terapii:

•  Terapia poznawczo-behawioralna – w jej trakcie wzmacnia się pożądane zachowania dziecka oraz eliminowaniu zachowań niepożądanych.
•  Trening umiejętności społecznych – są to grupowe zajęcia, na których dzieci uczą się prawidłowego funkcjonowania w społeczeństwie
•  Terapia integracji sensorycznej – w jej trakcie układ nerwowy jest stymulowany w taki sposób, aby mógł poprawnie przetwarzać docierające do niego bodźce zmysłowe. Terapia ta dla dziecka najczęściej ma formę zabawy.
•  Terapia logopedyczna – jej zadaniem jest niwelowanie zaburzeń mowy.
•  Terapia ze zwierzętami – jej najpopularniejsze formy to dogoterapia oraz alpakoterapia. Kontakt ze zwierzętami ma bardzo pozytywny wpływ na rozwój dzieci.

Są to oczywiście jedynie możliwe formy terapii. Nie każda osoba w spektrum autyzmu musi uczęszczać na wszystkie zajęcia. Formy terapii dopasowywane są indywidualnie do konkretnego pacjenta.