Jakie badania w przypadku nawykowych poronień?

Wiele kobiet po jednym czy dwóch poronieniach nie robi żadnych badań lub tylko te podstawowe. Tymczasem, aby zwiększyć swoje szansę na szczęśliwe macierzyństwo, warto już na tym etapie dowiedzieć się, co było powodem straty. Kluczem do sukcesu jest kompleksowa diagnostyka przyczyn poronień.

Odpowie ona na pytanie, co było powodem przedwczesnego zakończenia ciąży, co robić, aby kolejną ciążę udało się utrzymać oraz czy wymagane jest już jakieś konkretne leczenie. Diagnostyka poronień nawykowych powinna obejmować m.in. badania immunologiczne oraz genetyczne. Do badań zalecanych po poronieniu zaliczają się:

Badanie kariotypu obojga partnerów – od 3 do 6% parterów spośród par doświadczających nawykowych poronień posiada błędy w chromosomach. Nie ujawniają się one w ich wyglądzie zewnętrznym, ale mogą nie pozwolić ciąży na prawidłowy rozwój. Badanie kariotypu, czyli zestawu wszystkich chromosomów, potrafi je zidentyfikować.
Badanie na trombofilię wrodzoną – trombofilia wrodzona jest stanem wzmożonej krzepliwości krwi. Wymaga szybkiej diagnostyki i odpowiedniego postępowania, ponieważ brak leczenia może skutkować wystąpieniem zakrzepicy i innych chorób w układzie sercowo-naczyniowym oraz przyczynić się do nawykowych poronień. Badanie w kierunku trombofilii wrodzonej swoim zakresem powinno obejmować – mutację czynnika V Leiden, mutację genu protrombiny, 2 warianty genu MTHFR (C677T i A1298C, mutację genu PAI-1 oraz VR2).
Badanie immunofenotypu – immunofenotyp to zbiór antygenów (cząsteczek) charakterystycznych dla danej grupy limfocytów (rodzaj białych krwinek). W czasie badania immunofenotypu sprawdza się, czy różne grupy limfocytów występują w organizmie w prawidłowych stężeniach i proporcjach. Na tej podstawie ustala się, czy układ odpornościowy funkcjonuje prawidłowo. Badanie immunofenotypu ma ogromne znaczenie w diagnostyce poronień, ponieważ dzięki temu można stwierdzić, czy układ rozrodczy nie „zwalcza” przypadkiem rozwijającego się zarodka/płodu.
Badanie na trwałą nietolerancję glutenu (celiakię) – nieleczona celiakia wiąże się z 10-krotnie wyższym ryzykiem poronienia niż w przypadku celiakii leczonej. Co więcej, kobieta nie musi odczuwać dolegliwości ze strony układu pokarmowego ani żadnych innych objawów trwałej nietolerancji glutenu. Jedynym symptomem mogą być właśnie poronienia. Decydując się na badanie genetyczne w kierunku celiakii oraz podejmując leczenie, kobieta ma szansę zajść w ciążę, utrzymać ją i urodzić zdrowe dziecko.

Wyniki badań genetycznych zawsze należy skonsultować z lekarzem genetykiem, który dokładnie je omówi, powie co oznaczają i w razie potrzeby zaproponuje odpowiednie leczenie.

Zadzwoń i porozmawiaj ze specjalistą – na temat diagnostyki przyczyn poronienia

kontakt testdna

Pozostałe badania w przypadku nawykowych poronień

Badania hormonalne – organizm kobiety musi być wystarczająco zregenerowany, aby wyniki badań hormonalnych były miarodajne, dlatego najlepiej odczekać z nimi co najmniej 3 miesiące od poronienia. Sprawdzić warto przede wszystkim hormony płciowe – FSH, LS, androgeny, progesteron, estrogeny prolaktynę – oraz hormony tarczycy – TSH, FT3 i FT4.
Badania infekcyjne – do poronienia może dojść na skutek zakażenia cytomegalią, toksoplazmozą, różyczką, chlamydią trachomatis czy różyczką. W przypadku przedwczesnego zakończenia ciąży, warto przebadać się pod ich kątem.
Badanie narządów rodnych – do poronień może dochodzić z powodu nieprawidłowej budowy narządów rodnych kobiety, przede wszystkim macicy. Wśród wrodzonych wad macicy możemy wymienić m.in.: macicę jednorożną, dwurożną, macicę przegrodzoną wrodzony brak lub niedorozwój szyjki macicy.
Badanie nasienia – badanie nasienia polega na analizie plemników mężczyzny pod kątem ich morfologii, liczebności czy ruchliwości. Wykonuje się je najczęściej w przypadku ciąży bezzarodkowej (pustego jaja płodowego).

Dowiedz się więcej: